23 Alicje z Krainy Czarów :)

 Mówią, że jak żabę wrzucić do wody i powoli podgrzewać,

to się ugotuje i nawet nie zauważy :)

I tak właśnie było ostatnio ze mną.

Zgodziłam się uszyć stroje dla dziewczynek z grupy baletowej mojej córki.

Miały to być proste spódniczki i zwykłe fartuszki.

W tamtym roku grupa liczyła około 12 osób więc stwierdziłam,

biorąc pod uwagę powyższe dane, że dam radę

(a co najważniejsze, że zdążę!).

I potem zaczęły się schody.

Okazało się najpierw, że spódniczki mają być z koła
(kto próbował wyciąć koło ze śliskiego materiału, ten wie ;)),
 potem, że nie mają być wszystkie w tym samym (ewentualnie w dwóch) rozmiarach,
ale aż w jedenastu(!),
następnie wyszło, że fartuszki mają się składać nie tylko z paseczka i przyszytego prostąkąta,
ale mają mieć również górę z zawiązywaniem na szyi,
a na koniec jeszcze (o zgrozo!), że grupa liczy nie 10 czy 11 dziewczynek, ale aż 23!

Cóż było robić?
Wycofać się, kiedy już się zadeklarowałam? Nie, to nie byłoby w moim stylu.
Pozostawało więc zacisnąć zęby i szyć po nocach.

Uharowałam się przy nich niesamowicie.

Co ja się napomstowałam i naklęłam ;P to moje!

Kiedy kończyłam szyć marzyłam już o tym, żeby zamknąć maszynę w szafie 

przynajmniej na kilka miesięcy.

I zamknęłam. Odetchnęłam z ulgą,

po czym... zaczęłam krążyć coraz to bliżej i bliżej pudeł z tkaninami

zastawiając się, co by tu teraz uszyć :P